Anton Solomoukha
Czerwony kapturek odwiedza Czarnobyl i Las Meninas
Anton Solomoukha
Tytuł wystawy
Czerwony kapturek odwiedza Czarnobyl i Las Meninas
Miejsce
Muzeum Podlaskie <br> Ratusz, Rynek Kościuszki 10
Opis wystawy
W latach 2009-2014 Anton Solomoukha nadal powołuje się na klasyków pracując nad projektem „Czerwony Kapturek odwiedza Czarnobyl” i „Meniny”. Metoda „Ironicznej Alegorii” umożliwia cytowanie obrazów Luwru w patologicznych dekoracjach największej tragedii ludzkości minionego wieku: w Czarnobylu. <br> Przez dłuższy czas artysta nie tracił nadziei, że uda mu się sfotografować tę opuszczoną Strefę. Co może być bardziej wyrazistą metaforą niż mise-en- scène interpretujące „Olimpię” (Édouarda Maneta), „Tratwę Meduzy” (Théodore Géricault), „Straż nocną” (Rembrandta) i wiele innych arcydzieł znajdujących się w Luwrze, niż te miejsca zdradzone, napromieniowane. Kluby sportowe, sale kinowe, baseny, teatry, wiele wnętrz Czarnobyla pod czujnym okiem Antona, w swojej metamorfozie dały nowe widzenie arcydziełom minionych wieków. Właśnie tutaj powstawał jego „teatr mentalny”, w którym wyobraźnia artystyczna łączyła się z realiami dekoracji. <br> Nie zważając na „ciężki” wzór, projekt artysty nie jest pesymistyczny, wręcz odwrotnie. Nagie ciało kobiece, wszystko, co wartościowe, cenne i nasycone chęcią życia, dominuje w dekoracjach koszmaru, kontrastuje z tłem. Systemowość wszystkich aspektów wizualnych „teatru mentalnego” zezwala na zerwanie z fotografią tradycyjną, w celu utworzenia paradoksalnej przestrzeni metafizycznej, w której każdy z bohaterów, tak jak w operze, gra swoja rolę, pozostając samodzielnym elementem, wyłącznie z woli artysty - w połączeniu z innymi. <br> Jego dzieła – to odpowiedź, jak Nadzieja po Tragedii: Istnieje nowe życie po Czarnobylu! Solomoukha wraz z „kolegami” z Luwru zapełnia pustkę i daje życie temu martwemu miejscu.
O autorze
Francuski artysta pochodzenia ukraińskiego, urodzony 2 listopada 1945 roku w Kijowie, Zagraniczny Członek Narodowej Akademii Sztuk Pięknych Ukrainy. <br> Od roku 1980 zajmuje się malarstwem ukierunkowanym na narrację figuracyjną.<br> Od roku 2000 pracuje nad projektami fotograficznymi. Znany jest jako twórca nowego stylu fotografii współczesnej – „fotomalarstwo”, w swoich wielofigurowych mise-en- scène łączy obraz fotograficzny z malarstwem. Szukając nowych środków wyrazu, nowego języka sztuki malarskiej Solomoukha-malarz coraz częściej zwraca się do fotografii. W roku 1990 poznaje Roberta Duano. W 1995 dużo czasu poświęca rysunkowi wspólnie z Henri Cartier-Bresson. Obydwie znajomości mają istotny wpływ na decyzję o poświęceniu się fotografii. Od roku 2002 fotografia staje się główną i dominującą sferą jego twórczości. „La fille au bilboquet” (2005), „Les sexes des Anges” (2006), „I Fuck Your TV” (2004), „Czerwony Kapturek odwiedza Luwr” (2008). System mise-en- scène teatru mentalnego pozwala artyście oderwać się od zwykłego obrazu fotograficznego, stworzyć paradoksalną przestrzeń metafizyczną, w której każdy z bohaterów, tak jak w operze, gra swoja rolę, pozostając samodzielnym elementem, wyłącznie z woli artysty - w połączeniu z innymi. W cyklu „Czerwony Kapturek odwiedził Czarnobyl” (2010) Anton Solomoukha cytuje klasyków malarstwa. Metoda alegorii ironicznej pozwala na budowanie tutaj reminiscencji obrazów z Luwru w makabrycznych dekoracjach.<br> Tłum. Anna Chraniuk
Druk
Zdjęcia wydrukowano na papierze Hahnemühle Photo Rag® Baryta 315 g/m2